This is your home

Gisteren was een bijzondere dag. Op zondag gaan we naar de Anglicaanse kerk want de directeur van de school is op de pastor van de Anglicaanse kerk. Een man met een groot hart voor de community. Het beloofde een lange zit te worden want de bisschop kwam op bezoek. We moesten ons registreren met een plantenspuit werden onze handen achoon gemaakt, onze temperatuur werd gemeten en die moest bij het registratieformulier geschreven worden. Met een snel stijgende temperatuur liepen we met ons mondkapje op de kerk binnen. We werden geacht vooraan te zitten. De kerk was nog half leeg en er waren veel leden van de kerk aan covid overleden, werd mij verteld.

de kerkdienst had een lange liturgie en die werd afgewisseld met zingen gebeden vraag en antwoord en de bisschop deed zijn intrede in de kerk. Hij droeg ene staf en wit gewaad met een paars koord om zijn buik gesnoerd. Een groene sleep over zijn schouders een groene mijter en een oranje mondkapje dat hij misschien wel speciaal voor de gelegenheid had gekozen. Er stonden kaarsen op het altaar een grote tafel en een kleine jongeman van 7 met een rood gewaad met knalblauwe adidasschoenen zwaaide driftig heen en weer met een wierookhouder aan een kerting. De eook begon mijn adem wat te benemen en ik vond het wel legitiem om even mijn mondkapje af te doen voor wat lucht. 
aangezien het altaar wat klein was voor het gezelschap werd er gevaarlijk langs de kaarsen gelooen met die mooie gewaden. Regelmatig hielden wij allen onze adem in en zagen in onze verbeelding dat gewaad van de bisschop in vlammen opgaan. Gelukkig ging het goed. 
We werden voren geroepen en gevraagd om een lied te zingen. We hadden geoefend en Ik gad de toon op mijn gitaartje en Jesra startte met zingen. Zijn mooie volle stem galmde door de kerk. Alle ogen op hem gericht. O prase the name… we zongen meerstemmig en waren de zingende familie. We hadden nog een toegift en dat was: “King of kings and lord of Lords…”’een makkelijk te zingen lied dat we hen aanleerde en in kanon met de zaal in tweeën gedeeld zongen. Het werd een groot succes. Lachende ogen en er werd hard e het klonk hee mooi! 
Er werd voor Nan nog een ceremonie gedaan om haar overleden Jan te herdenken. De bisschop sprak mooie woorden en sloot bemoedigend af. Zijn preek gong over liefde als antwoord op vernedering. Aan de hand van het keven van Jozef en met de liefdesboodschap uit Korintiers hield hij een heel mooi verhaal en moedigde aan om niet te veroordelen en met haar te antwoorden op alle mensen die het land binnenkomen en de banen afnemen maar hen lief te hebben zoals als Jozef deed in de tijd dat hij als slaaf werd vernederd. Ik vond het mooi en ook lastig om te zien dat in een land waar veel mensen ongelijkheid ervaren en de zwarte bevolking het nog steeds zwaar heeft en er geen gelijke kansen zijn wanneer je wiegje in Schoemansdal staat  en je ouders vroeg overlijden, toch met liefde te antwoorden. 
aan het inde van de ceremonie (2,5 uur verder) werd ik eeneens uit de bank geplukt en mocht ik naast de bisschop met zijn staf met een soort stok omhoog gehouden mee naar buiten lopen. Buiten werd ik gezegend en sprak Bright de woorden:” You are part of the family this is your home”. Dat voelt ook zo.. het is weer thuiskomen hier onder deze mooie mensen.